W Galicji nie można się nudzić i zawsze jest za mało czasu, żeby zobaczyć wszystko i doznać wszystkiego.

Można wspiąć się na Wieżę Herkulesa i obserwować ocean, jak Rzymianie zrobili to ponad 2000 lat temu. Warto delektować się owocami morza obok spichlerzy Combarro, w ujściu rzeki Pontevedra. Lub wybrać się na wyspy Cíes i wykąpać się przy najlepszej plaży na świecie. Można też podziwiać Lugo z wysokości jego rzymskiego muru i spacerować  tętniącymi życiem drogami Santiago de Compostela oraz  zapatrzeć się w Pórtico da Gloria w monumentalnej Katedrze Santiago. Lub też zwiedzić imponujące kaniony Silu, ciesząc się krajobrazem winnic i klasztorów Ribeira Sacra.

Kuchnia galicyjska znana jest w całej Hiszpanii i już dawno przekroczyła jej granice. Wyjątkowe produkty morza i lądu miesza się z winami najwyższej jakości. Tak powstaje sztuka kulinarna pierwszej klasy, która plasuje Galicję na światowej mapie gastronomicznej i, w której tradycja łączy się z innowacjami.

To, co  wyróżnia galicyjską gastronomię to jakość, a przede wszystkim prostota: doprowadzenie produktu do maksymalnego blasku bez zbędnych modyfikacji.

Ryby, owoce morza i małże w ujściach rzek, słynna galicyjska cielęcina lub nie mniej sławna ośmiornica to najsłynniejsze produkty tego regionu.

I to, co najważniejsze: nawet w najskromniejszym barze, czy najprostszej tawernie można żjeść po królewsku, bo jakość serwowanych potraw, to punkt honoru każdego gospodarza.

Galicyjski region winiarski Rías Baixas ma swojego króla, który nazywa się Albariño, który kradnie serca wszystkim amatorom wina. To szczep białych winogron, który najlepiej czuje się właśnie w galicyjskim regionie atlantyckim, gdzie przeważa stosunkowo chłodny i wilgotny klimat oraz łagodne, ale ciepłe temperatury latem.

Rośliny rozwijające się na granitowej glebie rosną wokół kamiennego słupka, gałęzie podnoszone są powyżej  ziemi, tworząc swego rodzaju „pergole”, które umożliwiają swobodny przepływ powietrza, zmniejszając w ten sposób ryzyko niektórych chorób spowodowanych nadmierną wilgocią. Co ciekawe, wśród innych społeczno-ekonomicznych przyczyn wyboru tego układu było dodatkowe wykorzystanie gruntów pod uprawę innych upraw pod winnicami, takich jak ziemniaki, warzywa i inne uprawy.